SŁOWNIK PODSTAWOWYCH POJĘĆ

copyright by 2021 Laura Rowe
Osoba zajmująca się analizą i interpretacją informacji dostarczanych przez doświadczanych na temat obcych istot, ich pojazdów, baz, planet (poszerzony kosmos) oraz koncepcjami na temat powyższych (ufoversum), starająca się zachowywać konkretną metodologię. W Epoce spotkań oraz uprowadzeń starano się klasyfikować doświadczenia zgodnie z metodami zaproponowanymi przez Allena Hyneka. Opisywanie scenariuszy uprowadzeń i zastosowanie hipnozy w celu dotarcia do rzekomo utraconych wspomnień doświadczanych wzbudziły kontrowersje co do obiektywności uzyskiwanych informacji i kreowania ich przez samych badaczy. Epoka łącznikarstwa przesunęła akcent badań ufologicznych na zagadnienia metafizyczne i paranormalne, jeszcze bardziej oddalając się od jakiejkolwiek metody pozwalającej na ich weryfikację, a skupiając się głównie na spisywaniu przekazów.

Każda osoba twierdząca, że miała lub ma stałą styczność z poszerzonym kosmosem (była lub bywa do niego zabierana) lub z jego intruzyjnymi przejawami w naszej rzeczywistości – obiektem, istotami, ludźmi o nieludzkim charakterze, z tajemniczymi istotami/bytami. Natura doświadczenia może mieć charakter fizyczny, psychologiczny, metafizyczny lub paranormalny – nie ma ona znaczenia dla doświadczanego, który odbiera je jako rzeczywiste. Może ono mieć miejsce w stanach zmienionej świadomości (trans, sen).

Ogólne określenie wszystkich „ras” istot występujących w scenariuszach uprowadzenia. Cechą nadrzędną istot dozorczych jest wyraźne ukierunkowanie spotkania z człowiekiem na zabranie go do swego środowiska i przeprowadzenie kilku niezmiennych czynności (badanie, rozmowa). Najczęściej wiąże się ono z pozbawieniem osoby doświadczanej wolnej woli lub byciem w stanie zmienionej świadomości czy modyfikacją jej wspomnień z pobrania. Termin odnosi się do rozpowszechnionego wśród osób mających do czynienia z tym rodzajem istot wrażenia, że rozciągają one swój wpływ i nadzór na ich całe życie. Niekiedy te stworzenia wygłaszają twierdzenia o swoim udziale w życiu pobieranych lub demonstrują nieosiągalną w niemagiczny sposób wiedzę o ich przeszłości, przyszłości, emocjach, myślach.
Termin odnoszący się do wektorów różnych sił społecznych, politycznych, naukowych, wydawniczych, medialnych do tematyki fenomenu UFO. Obejmuje również doświadczanych i ich koncepcje na temat natury własnych doświadczeń, twierdzenia na ich temat tak badaczy, jak i sceptyków oraz stosunek, jaki do zjawisk kojarzonych z UFO mają czynniki oficjalne (np. przyznanie przez Pentagon, że zjawisko nieznanych obiektów na niebie ma naturę fizyczną, odrzucenie istnienia fenomenu uprowadzeń).
Osoba doświadczająca stałego kontaktu z nieznanymi istotami, mogąca inicjować i przeprowadzać rozmowę z nimi, być przekaźnikiem ich treści (świadomie lub nieświadomie), spotykać się z nimi w ziemskiej codzienności – często w formie duchowej. Łącznicy często twierdzą, że są adeptami nauk multiwymiarowych bytów są w nich rozbudzane moce paranormalne (manipulacja energią, czytanie w myślach, leczenie, magia). Otrzymują od nich także szereg nieweryfikowalnych informacji o poszerzonym kosmosie. Łącznicy bywają pobieranymi i świadkami pojawienia się obiektów, które wiążą z istotami pozostającymi z nimi w łączności. Ich przekazy mają często charakter religijny lub filozoficzny, podobny do tradycji dalekowschodnich lub New Age.
Osoba doświadczająca regularnego zabierania lub jednorazowego zabrania przez nieznane istoty do poszerzonego kosmosu (najczęściej w ramach scenariusza uprowadzenia, w którym istoty pobierające są odbierane jako „kosmici” a rzeczywistość do której osoba jest pobierana jako pokład UFO, baza). Doświadczenie pobieranej osoby najczęściej obejmuje: nawiązanie kontaktu z bytami we wczesnej młodości, transport z mieszkania lub samochodu (w sposób „magiczny”), badania medyczne, procedury seksualne, często rozpłód pod kontrolą innych, różnego rodzaju przekazy, prezentacje lub wykłady, transport z powrotem. Większa część lub całość przeżycia odbywa się pod kontrolą psychiczną porywaczy, w zmienionym stanie świadomości lub we śnie – wspomnienia z niego podlegają modyfikacji albo ze strony istot lub w wyniku ochronnych mechanizmów psychiki pobieranego. Od przeświadczenia doświadczanej osoby co do powtarzalności lub unikalności tego rodzaju kontaktu zależy forma terminu: pobierana/y lub pobrana/y.

Zbiorcza nazwa różniących się od siebie szczegółami i rozmiarem humanoidów o wyraźnej cesze wspólnej – pokrewieństwie wizualnym z występującymi na Ziemi gadami – zwłaszcza jaszczurkami i wężami. Podstawowymi wyznacznikami tych stworzeń wydaje się być skóra pokryta łuską oraz oczy o pionowej, gadziej źrenicy. Podobnie jak w symbolice judeo-chrześcijańskiej gadzim bytom przyznawane są im najczęściej zachowania wrogie ludziom (homo sapiens i innym „ssaczym” rasom kosmicznym), oparte najczęściej na podstępie i maskaradzie. W szeroko rozpowszechnionej medialnie koncepcji amerykańskiego badacza Davida Icke’a jaszczurczy gnębiciele są zakamuflowanymi władcami naszej planety. Przedzierzgnięci w ludzkie skóry wpływowych postaci, zostali sprowadzeni do absurdu, stając się tematem ironii i memów.

Najpopularniejszy w latach 80-tych i 90-tych i być może najpopularniejszy w ogóle rodzaj doświadczenia kontaktu ze zjawiskiem odbieranym jako „przybycie na Ziemię inteligentnych istot pozaziemskich”. Mimo niezwykłej różnorodności „kosmitów” oraz „obiektów” uczestniczących w uprowadzeniach, przebiegają one według ustalonego schematu, co sprawia wrażenie powtarzania w nieskończoność jednego scenariusza nie prowadzącego do żadnych kolejnych kontaktów (choć te były zapowiadane). Wśród typowych elementów scenariusza uprowadzania można wymienić:

      • przejęcie kontroli nad umysłem osoby doświadczanej wraz z jej częściowym lub całkowitym paraliżem;
      • pojawienie się dozorców (najczęściej wywołujące silne odczucie strachu u doświadczanego);
      • pobranie – z samochodu lub sypialni, transport do środowiska istot, (najczęściej na pokład statku kosmicznego lub do przestrzeni związanej z kosmiczną technologią) w sposób „magiczny” (lewitacja, transport strumieniem światła, przenikanie przez ciała stałe);
      • procedury medyczne (od niegroźnych po wyjmowanie kluczowych narządów jak serce, mózg czy oczy), najczęściej wywołujące krańcowe reakcje emocjonalne doświadczanego (panika, rozpacz, furia, frustracja). Większość procedur jest związana z ludzkimi funkcjami fizjologicznymi lub czynnościami seksualnymi;
      • wykład lub rozmowa – komunikacja istot z osobą doświadczaną. Najczęściej odbywa się drogą telepatyczną, dotyczy szerokiego spektrum tematów: od egzystencjalnych po całkowicie banalne. Przekazywane podczas niej „informacje” okazywały się całkowicie nieprawdziwe;
      • prezentacja – pokaz VRS lub zaprezentowanie elementu rzekomego projektu mogącego uzasadniać nieprzyjemne zabiegi związanie z pobieraniem (np. hybrydyzacja, zapobiegnięcie katastrofie lub przygotowanie życia po niej);
      • odstawienie – zwrócenie osoby doświadczanej na miejsce z początku scenariusza. Często okazuje się, że nieobecność trwała krótko lub czas nieobecności odczuwany przez osobę doświadczaną różni się od czasu, który faktycznie upłynął (tu minęła godzina, tam kilka godzin);
      • modyfikacja wspomnień z uprowadzenia – całościowe lub częściowe wymazanie wspomnień o przeżyciu lub nadpisanie obrazów z niego kamuflażowymi iluzjami, np. ukrywającymi postaci „kosmitów” pod kształtami zwierząt lub ludzi, a sam scenariusz przykrywką bardziej codziennego wydarzenia, sprawiającego jednak wrażenie sztuczności i często wywołującego niepokój u osoby doświadczanej;
      • stracony czas – zjawisko obserwowane zwłaszcza w przypadku pobrań w trakcie podróży polegające na wystąpieniu luki w upływie ziemskiego czasu. Odczucie, że minęło kilka minut, podczas gdy urządzenie pomiarowe (zegarek, telefon itp.) wykazuje upływ kilku godzin. Może wskazywać na zapomnienie doświadczonego scenariusza. Najczęściej tłumaczono to wpływem mocy dozorców lub niekompatybilnością czasową „tu” i „tam” wywołującą amnezję i poczucie niewytłumaczalnej przerwy w upływie czasu.

Popularna wśród doświadczanych opisujących poszerzony kosmos najczęściej na bazie łącznictwa hierarchia ras/bytów go zamieszkujących. Odzwierciedla ich stopień zaawansowania i możliwości wpływu na czasoprzestrzeń. Najczęściej posiada 7 lub 10 szczebli/wymiarów, a ludziom i zamieszkiwanej/pojmowanej przez nich rzeczywistości przyznawany jest poziom trzeci – oznaczający słabe rozwinięcie świadomości i podporządkowanie warunkom fizycznym oraz linearnie postrzeganemu upływowi czasu. Istoty o wyższej „częstotliwości wibracyjnej” dysponują coraz lepiej rozwiniętą świadomością/duchowością odzwierciedlająca też ich status moralny i zdolność do harmonijnego współistnienia. Wynikają z nich coraz większe możliwości manipulacji materiałem postrzeganym przez nas jako „solidna materia” oraz czasem – z naszej perspektywy wydłużanie go bądź skracanie, przemieszczanie się w nim w innych kierunkach, niż nam przypisany. Najwyżej w hierarchii gęstości/wibracji sytuowane są jestestwa o boskich atrybutach. Takie uporządkowanie stopnia wtajemniczenia przypomina jogińską ścieżkę rozwoju, silnie bazującą na duchowych koncepcjach buddyjskich związanych z kosmosem, jego mieszkańcami i energiami.

Osoba twierdząca, że zaobserwowała lub zarejestrowała intruzyjne zjawisko – obiekt i/lub istoty. W przeciwieństwie do pobieranych i łączniczek świadkowie często posiadają dowody fizycznej manifestacji fenomenów (zdjęcia, nagrania, ślady), które jednak nie są rozstrzygające w kwestii jednolitości ich manifestacji w naszej czasoprzestrzeni (np. odmienność wyglądu obiektu zaobserwowanego od sfotografowanego). Z drugiej strony w przypadku świadków występują częste przypadki potwierdzenia obserwacji przez liczne osoby (czasem nawet kilka tysięcy, jak w przypadku tzw. Świateł nad Phoenix) oraz urządzenia (odczyty radarowe), co wzmacnia przeświadczenie o (przynajmniej tymczasowym) fizycznym charakterze przedmiotów obserwacji.
Element spotkań, pobrań oraz łączeń (być może też i obserwacji), podczas którego uczestnikom zostaje zaprezentowany trójwymiarowy obraz postaci lub krajobrazu niemający fizycznego charakteru. Może być niezwykle dokładny i wkomponowany w fizyczne środowisko (np. wyświetlenie istot w istniejącym pokoju doświadczanej osoby) lub zupełnie oderwany tak od ziemskiej codzienności, jak i od typowego miejsca uprowadzenia, odbieranego jako pokład UFO (np. korytarz na statku prowadzący do pomieszczenia, w którym znajduje się szeroki krajobraz obcej planety włączany i wyłączany na życzenie, lub szczegółowo odtworzone wnętrze kasyna). Dla większości doświadczanych istnieje wyraźna różnica w odbieraniu VRS (symulowane) od innych elementów doświadczenia (prawdziwe). Istnieją jednak relacje świadków zewnętrznych doświadczania VRS odbierających je jako realne przeżycie. Nie można zatem wykluczyć, że całość UFO-doświadczeń ma charakter symulacji.
Mechanizm przykrywania wspomnień o spotkaniach z poszerzonym kosmosem wspomnieniami zbliżonymi do codziennych, które maskują wygląd istot lub przebieg uprowadzenia. Najpopularniejszym zastosowaniem WK jest ukrycie nieznanych stworzeń pod postacią znanych nam zwierząt wykazujących podobne cechy fizyczne (np. zwierzęta o wielkich oczach – sowy, jelenie). Możliwe, że mechanizm ten jest naturalną funkcją psychologii osoby doświadczanej i ma na celu złagodzić szok poznawczy wywołany doświadczeniem. Bywa też interpretowany jako jedna z umiejętności obcych pokrewna indukowaniu VRS. Większość badaczy fenomenu zgadza się, że te dwa wyjaśnienia wzajemnie się uzupełniają.

PROPOZYCJA NOWYCH TERMINÓW UZUPEŁNIAJĄCYCH

Ufologia doczekała się bogatej terminologii w większości opisującej wyczerpująco dużą część zjawisk, które są jej tematyką. W moim odczuciu nie warto jednak ograniczać się do dotychczasowej nomenklatury, jako że ufologia stale ewoluuje i zmienia się także charakterystyka oraz natężenie badanych przez nią osobliwości. Z powyższych powodów pozwalam sobie zaproponować kilka dodatkowych terminów, mam nadzieję, przydatnych, zwłaszcza gdy relacje doświadczanych zawierają elementy właściwe innym polom zainteresowań fenomenami – nieuznawanymi przez dzisiejszą naukę – a nierzadkie są przypadki, gdzie w ślad za „kosmicznymi pojazdami” idą: relacje z pobytu poza ciałem, doświadczenia poprzednich wcieleń, duchy, teleportacja, uleczenia i szereg kolejnych zjawisk prafizycznych. Zwłaszcza w obecnej Epoce Ufologicznej, w której opisy kontaktów ludzie-kosmici stały się w niemałej mierze równoznaczne ze spirytyzmem lub okultyzmem, wzbogacenie ufologicznego słownika wydaje się na miejscu.

Opisana przez Lysse Royal i Keitha Priesta ([za polskim wydaniem:] Gwiezdne dziedzictwo. Przez pryzmat Liry. Galaktyka istot ludzkich, Limbus, Bydgoszcz 1998) na bazie licznych połączeń i rozwijana przez kolejne rzesze łączniczek i łączników z uniwersum licznych ras „obecnie” zamieszkujących wraz z nami wszechświat i wchodzących w interakcje z ludzkością. 

Mitologia ta zawiera m.in.:

Opowieść o początku obecnego stanu rzeczy – rozdzieleniu się pradawnej jedni-boga na niezliczone świadomości;

Wyjaśnienie celu rozdzielenia – wędrówka poprzez doświadczenia do ponownej ulepszonej jedni;

Opis ras – wśród nich pierwszej rasy wysoko etycznej – Liran, chwalebnych wojowników Siran, a także gadów-Reptilian, którzy jednak w LSM nie są negatywną siłą (w przeciwieństwie do mitologii Davida Icke’a, w której odgrywają rolę kosmiczno-diabelskich intrygantów, oblekających się w skóry możnych naszego świata);

Opowieść o upadku planety-wierzchołka i degeneracji jej ludów w istoty określane przez nas szarymi a w LSM zetami (od aktualnego umiejscowienia ich świata w gwiazdozbiorze Sieci Zeta-Reticuli);

Motywacje poszczególnych ras, ich intencje w kontaktach z ludzkością oraz ich hierarchię pod względem rozwoju/materialności określanej jako „stopień” częstotliwości od 1 do 7 (w której Ziemianom przypisany jest stopień 3);

Opis umiejętności kosmicznych ras, wśród których naturalne są:

          • telepatia,
          • podróż w przód i w tył czasu,
          • podróż w poprzek czasu (relatywne wydłużanie go dla ludzi lub skracanie),
          • materializacja/dematerializacja,
          • wpływanie na emocje i uczucia (w celach pozytywnych lub negatywnych),
          • zdolność nieograniczonej podróży w przestrzeni,
          • przenikanie przez materię,
          • niewidzialność,
          • kreowanie wirtualnej rzeczywistości (VRS),
          • zmiana wyglądu,
          • manipulacja ludzkimi wspomnieniami.
Całość zjawisk będących udziałem osoby doświadczanej niepasujących do codziennych doświadczeń lub wiedzy naukowej. Może być wynikiem intruzji obcego elementu do naszej ziemskiej codzienności (przelot obiektu, jego lądowanie i wyjście z niego obcych istot). Może oznaczać miejsce, dokąd doświadczany zostaje zabrany w sposób nieróżniący się od magii (lewitacja, przejście przez ściany, unoszenie się w promieniu światła, teleportacja). Poszerzony kosmos wydaje się zaludniony przez rzeszę różnych zmiennokształtnych bytów o różnym stopniu świadomości (robotnice, indywidualni, kolektywny, wszechwiedzący) mogących albo przedstawiać się jako różne rozpoznawalne przez pryzmat ludzkiej kultury istoty (duchy, mieszkańcy innych planów, anioły, demony, elfowie, kosmici, cząstki Boga), albo je udawać.
Wszystkie koncepcje wysuwane na temat poszerzonego kosmosu, istot z niego pochodzących oraz charakterystyki intruzji, czyli relacji między poszerzonym kosmosem a ziemską codziennością, najczęściej łączone z przybywaniem na naszą planetę obcych ze znanego nam kosmosu lub z czysto teoretycznej przestrzeni wielowymiarowej. W przeciwieństwie do doświadczeń osób mających kontakt z poszerzonym kosmosem nie opisuje ich doświadczeń, lecz wysuwane z nich wnioski i tworzy teorie na ich temat.
Całość ludzkiego doświadczenia układająca się w zrozumiały i konsekwentny obraz w połączeniu z kumulacją wiedzy i nauki ludzkości wraz ze zmianami paradygmatu i przełomowymi odkryciami. Mówiąc w uproszczeniu, jest to suma naszej wiedzy i doświadczeń, które uważamy za realne, wraz ze zdarzeniami, które uznajemy za mogące się nam przydarzyć, oraz ze świadomością, które zostaną odrzucone przez innych o podobnym światopoglądzie jako „wykluczone, niemożliwe”(fruwające słonie, czas biegnący wspak). Światoobraz porządkujący poznany świat i zasady nim rządzące według wiedzy właściwej dla danego momentu dziejowego.
eclipse, sun, space-1492818.jpg
Scroll to Top